23/05/2010

Χωρίς λόγια

Ήρτα να σε ποσιεραιτήσω
Εν τω μόνο πράμα που μισώ
Να φεύκω τζαι να αφήνω πίσω
Πλάσματα που αξίζουν τζαι χρυσό


Τα μάθκια σου γεμάτα κλάμα
Μα εν τα είδα αν εστάξαν
Τζαι εσκέφτουμουν τούντο πράμα
‘Ωσπου τζ οι κόκορες εκράξαν

Έτσι εν η ζωή μας μια ζεστό τζαι μιαν το κρύο
Ανάθεμαν την ώρα που εγύρισα να φύω

4 comments:

  1. Εκείνη την ώρα ανάθεμα...
    Γιατί έπρεπε να φύγεις;!

    (νομίζω πως όταν γράφεις στα κυπριακά χρειάζομαι μετάφραση μερικές φορές! :P !!! Αλλά μ'αρέσουν! )

    ReplyDelete
  2. πολυ ωραιο μπράβο

    ReplyDelete
  3. bravo pola oreo!fkalei mia krimeni euais8isia!

    ReplyDelete
  4. ευχαριστώ!!
    sweet truth συγνώμη αλλά κάποτε γ΄ραφω όπως έρχονται στο μυαλό. αλλά νομίζω ήταν ευκολοδιάβαστο
    αυτή έφυγε και εγώ πήγα να αποχαιρετήσω

    ReplyDelete