29/04/2010

Το Φεγγάρι

Το φεγγάρι προσπάθησε το σύννεφο να κρύψει
Να μείνουν όλα σκοτεινά αλλά
Το φεγγάρι κατάφερε τη νύχτα να την νίψει
Και το σκότος σε άλλους να πουλά

Το έβλεπα εκεί ψηλά με πρόσωπο να μοιάζει
Με χαμόγελο και μαύρα μάτια
Και σαν νυχτερινός φίλος εμένα να φωνάζει
Να βρω τα δικά μου τα παλάτια

Έβαλα σε σκέψη για πρώτη μου φορά τα λόγια
Του άστρου που έλεγε με πείσμα
Να βάλω φίλους, γονιούς πάνω από λαμόγια
Αυτοί είναι της ζωής το χρίσμα

Ευθύς το σύννεφο έφυγε από μπροστά μου
Να αναλάμψει το φως το άφησε
Και κατάφερα να νιώσω την καρδιά μου
Το φεγγάρι καθρέφτης έγινε και δάκρυσε

6 comments:

  1. Πολύ όμορφο!!!!!
    Είναι σιγουρα υπέροχο όταν τα σύννεφα καθαρίζουν και βλέπεις πια καθαρά και νιώθεις πιο δυνατά...

    ReplyDelete
  2. wowoooo!!!!
    "Ευθύς το σύννεφο έφυγε από μπροστά μου
    Να αναλάμψει το φως το άφησε
    Και κατάφερα να νιώσω την καρδιά μου
    Το φεγγάρι καθρέφτης έγινε και δάκρυσε"...telio!!!

    ReplyDelete
  3. Έshεις πολλήν ευαισθησία μέσα σου φίλε μου

    ReplyDelete
  4. Sas eyxaristo kai tous 3 gia ta kala sxolia.
    An me e3eres invictus itan na laleis oti en oula sto villo mou opos laloun oulloi. Alla sto blog exo mian euaisthisia nomizo.

    Aspromavro

    ReplyDelete
  5. τόσο όμορφο!!και καθόλου ασπρόμαυρο!
    καλό μήνα!

    ReplyDelete
  6. τι ωραίο! και συμμετρικό

    ReplyDelete